پسر زمستانی

زندگی من ،سامیار نازنینم این روزهایم پر شده از عطر وجود تو...خدا را شکر که تو را دارم وتو بهترین هدیه ای از جانب خدای من...دوستت دارم ای فرشته ی نازنینم... چه خوب که این وبلاگ رو برات درست کردم و هر چند کم اما از تو و برای تو می نویسم...و گاه گاهی  لحطات ناب با تو بودن را به نگارش در می آورم و وقتی خاطره هایت را مجازی ورق می زنم آرام می شوم و هر آنچه را که دلگیرم می کندبه باد فراموشی می سپارم...عزیزترینم ممنونم که هستی و من با وجود تو مادر نامیده شدم....و این افتخاری هست که تو نصیبم کردی. ...